Muzyka środka

Zaczyna się od wiersza o reaktywacji, w którym się podmiot wręcz odgraża i straszy powrotem, ale kolejne teksty postrzegam raczej jako stopniowy rozpad na małe kawałeczki. Tym razem nie pokłuło mnie aż tak mocno jak mogłoby, więc ocena raczej stonowana, choć oczywiście warto.

Zaczyna się od wiersza o reaktywacji, w którym się podmiot wręcz odgraża i straszy powrotem, ale kolejne teksty postrzegam raczej jako stopniowy rozpad na małe kawałeczki. Tym razem nie pokłuło mnie aż tak mocno jak mogłoby, więc ocena raczej stonowana, choć oczywiście warto.

Nieczęsto sięgam po poezję. Dlaczego? Może z tego względu, że nigdy do końca nie wiadomo, czy czegoś nie przeoczyłam. Może autor chciał mi o czymś innym opowiedzieć, a ja taka gapa, nie zauważyłam. Albo intelektu zbrakło. Bo czasami poezja jest nędzna. A może to tylko mi się tak wydaje? Jak było tym razem? Różnorodnie. Czasami przewróciłam z ironią oczami (ot, wydumał coś sobie),bywało, że przyznałam autorowi rację, a zdarzyło się parę razy, że wiersz mnie zaskoczył. Przemówił do mnie. Czy polecam? Nie wiem. Sprawdźcie sami.

Nieczęsto sięgam po poezję. Dlaczego? Może z tego względu, że nigdy do końca nie wiadomo, czy czegoś nie przeoczyłam. Może autor chciał mi o czymś innym opowiedzieć, a ja taka gapa, nie zauważyłam. Albo intelektu zbrakło. Bo czasami poezja jest nędzna. A może to tylko mi się tak wydaje? Jak było tym razem? Różnorodnie. Czasami przewróciłam z ironią oczami (ot, wydumał coś...

Mały tomik gorzkiej poezji.
Jest w niej pokora i dystans.
Samotność – i pragnienie bliskości.
Jest ból, gniew i poczucie życiowej klęski.
Autor opowiada o świecie, który się rozpada. Tęskni za lepszym światem.
Panie Marcinie, nie wiem, czy w pełni zrozumiałam „Muzykę środka”. To poezja bardzo trudna w interpretacji. Nie wiem, czy moje odczucia są zbieżne z tym, co Pan chciał powiedzieć.
Mam nadzieję, że tak :)


Kilka cytatów – mały przedsmak:
-------------------------------------------------------
będę mruczał
upiorne kołysanki, świecie zaśnij
wreszcie, zdrętwiej, zemdlej
i nie rań więcej.
-------------------------------------------------------
ten, który śpiewa, jest tym, który kocha
i to, że smutno śpiewa, wcale nie jest ważne,
ten, który śpiewa, ciągle zmartwychwstaje.
-------------------------------------------------------
Na razie latam jak najniżej.
Czołgam się z podniesioną głową.
Na razie kocham najmniej, najlżej.
Czekam na zewnątrz.
-------------------------------------------------------

Mały tomik gorzkiej poezji.
Jest w niej pokora i dystans.
Samotność – i pragnienie bliskości.
Jest ból, gniew i poczucie życiowej klęski.
Autor opowiada o świecie, który się rozpada. Tęskni za lepszym światem.
Panie Marcinie, nie wiem, czy w pełni zrozumiałam „Muzykę środka”. To poezja bardzo trudna w interpretacji. Nie wiem, czy moje odczucia są zbieżne z tym, co Pan...

Trochę obawiałem się, że poezja Świetlickiego mi się nie spodoba. Znałem go z nazwiska, jego muzyczne projekty obijały mi się o uszy w trakcie słuchania radiowej Trójki. Myślałem, że skoro taki uznany przez krytyków, to pewnie będzie ciężki w odbiorze, niezrozumiały dla zwykłego zjadacza wierszy (niemającego zbyt wiele wspólnego z wykształceniem humanistycznym); a tu niespodzianka: poezja Świetlickiego jest przystępna, a co więcej naprawdę dobrze się ją czyta. Na pewno sięgnę po więcej. Póki co, tak na pierwsze "obwąchanie" daję ostrożne 9/10.

Trochę obawiałem się, że poezja Świetlickiego mi się nie spodoba. Znałem go z nazwiska, jego muzyczne projekty obijały mi się o uszy w trakcie słuchania radiowej Trójki. Myślałem, że skoro taki uznany przez krytyków, to pewnie będzie ciężki w odbiorze, niezrozumiały dla zwykłego zjadacza wierszy (niemającego zbyt wiele wspólnego z wykształceniem humanistycznym); a tu...

Mały zbiorek, którego nie zrecenzuję, bo po pierwsze: odbiór poezji jest sprawą indywidualną, po drugie: nie potrafię o poezji mówić, a po trzecie: rzadko mnie się coś z niej podoba. Ale podoba mnie się Świetlicki i co jego złapię muszę ocenić. No to oceniam na 9 gwiazdek, głównie za kończący zbiorek „Limbus”, który akurat zrozumiałem. A w nim, jakże prawdziwe stwierdzenie:
"Każdy aktywista mniejszościowy musi być agresywny, inaczej nie ma prawa bytu".
PS Poprzednio oceniałem „Dwanaście”

Mały zbiorek, którego nie zrecenzuję, bo po pierwsze: odbiór poezji jest sprawą indywidualną, po drugie: nie potrafię o poezji mówić, a po trzecie: rzadko mnie się coś z niej podoba. Ale podoba mnie się Świetlicki i co jego złapię muszę ocenić. No to oceniam na 9 gwiazdek, głównie za kończący zbiorek „Limbus”, który ...

Jakiż to inny Świetlicki! Ci, którzy go pamiętają z "Zimnych krajów", będą nie lada zaskoczeni. To już nie ten sam buntownik, chociaż na pewno nuta kontestatorska pozostała w niektórych wierszach. Mimo to jest bardziej stonowanie, znacznie mniej tu krzyku. Poeta pokazał swoje liryczne oblicze, które wcześniej ujawniało się tylko na chwilę.

Jakiż to inny Świetlicki! Ci, którzy go pamiętają z "Zimnych krajów", będą nie lada zaskoczeni. To już nie ten sam buntownik, chociaż na pewno nuta kontestatorska pozostała w niektórych wierszach. Mimo to jest bardziej stonowanie, znacznie mniej tu krzyku. Poeta pokazał swoje liryczne oblicze, które wcześniej ujawniało się tylko na chwilę.

Marcin Świetlicki to jeden z moich ulubionych poetow,a "Muzyka Srodka" jest jedna z moich ulubionych wakacyjno - letnich lektor. Caly klimat tomiku utrzymuje mnie w delikatnej melancholinej beztrosce. Dodatkowo posiadajac plyte Swietlikow, ktora zostala nagrana z Boguslawem Linda, mozna polaczyc dwa rozne bodzce i w calosci pograzyc sie w swiat poezji.

Marcin Świetlicki to jeden z moich ulubionych poetow,a "Muzyka Srodka" jest jedna z moich ulubionych wakacyjno - letnich lektor. Caly klimat tomiku utrzymuje mnie w delikatnej melancholinej beztrosce. Dodatkowo posiadajac plyte Swietlikow, ktora zostala nagrana z Boguslawem Linda, mozna polaczyc dwa rozne bodzce i w calosci pograzyc sie w swiat poezji.

"cokolwiek snem było
było domem"

"cokolwiek snem było
było domem"

"będę mruczał
upiorne kołysanki, świecie zaśnij
wreszcie, zdrętwiej, zemdlej
i nie rań więcej."

Powyższe niech wystarczy za recenzję.

"będę mruczał
upiorne kołysanki, świecie zaśnij
wreszcie, zdrętwiej, zemdlej
i nie rań więcej."

Powyższe niech wystarczy za recenzję.

Dojrzały poeta zaczyna skręcać w formę niemalże haiku i notowania drobnych, jak to się okropnie mówi, ,,okruchów dnia codziennego", ale właściwiej: okruchów wieczności w codzienności. Piękny papier i szata graficzna; nie ma złych wierszy.

Dojrzały poeta zaczyna skręcać w formę niemalże haiku i notowania drobnych, jak to się okropnie mówi, ,,okruchów dnia codziennego", ale właściwiej: okruchów wieczności w codzienności. Piękny papier i szata graficzna; nie ma złych wierszy.